Vita Imperfecta Sancti Amandi

Confessoris, Discipuli Sancti Sori.

Ex veteribus monimentis S. Martialis Lemovicensis.

 

 

 

Scripturus de vita Beati Amandi, nonnulla aggredior ut gesta illius incomprehensa mortalibus per ordinem texere contendam; sed ut ejus conversationis primordia & aliquantorum miraculorum indicia supremaque sanctitatis edisseram. Enimuero quis ad liquidum illius evidenter promere sufficiat actum, cum necdum miraculorum ejus multigenum deprehendatur chaos? & quia succincte historia praenotatur, succincto hoc etiam argumenti prooemio propalatur, ut deinceps historia promulgetur.

 

Incipit Vita.

Igitur praefatus vir Dei Amandus juxta nominis sui etymologiam, amatus a contribulibus amoris divini indeptus tyrocinia istius modi est divina eggressus. Cum esset miles multum nobilis ex pago urbis Lemovicinae oriundus, montibus videlicet pristinis, ubi etiam monstratur illius hereditarius fundus. Ab his digressus montibus, relictis facultatibus omnem Monasticam normam est nactus. Nam humilia expetens a montibus sublimibus ima vallium adiens descendensque agello Petragorico nuncupante Genoliaco, ubi tunc agmina Monachorum degebant sub Abbate Savalo & Rege Clotario, juncto sibi Soro Arvernico viro sanctissimo, atque Cypriano Dei electo una devotione unanimes, uno diei articulo comam capitis deponentes sanctae religionis fese mancipaverunt in obsequium, citoque ad virtutum culmen evecti ob theoreticam gratiam solitudinem elegerunt. Hic itaque ut a puero coepit insigni virtute, in sancta religione excrevit. Nam qui puerulus moribus bonis, egregiis virtutibus coeperat prouehi, coepit etiam Anachoreticus Monachus magis magisque ad sanctitatis summa fustolli. Cumque tam magna conversatione polleret, ut etiam a rudi tyrocinio ab otiosis sermonibus retraheret, omnemque observantiam regulae custodiret, super adiecit quatriduvis jejuniis se torquere & orationum pernoctationibus continuatione dierum affici, eleemosynis intantunt intentus quidquid orationis obtentu accipiebat, pauperibus sedulo erogabat; Istoque exortu virtutum circumquaque gloriosa laude famosus exemplum bonae conversarionis praebebat quampluribus. Ante omnem virtutum copiam humilitate praeditus qua munificentia Spiritu Christi repletus interius existebat comptus; exterius denique Spiritu Dei repletus, qui dict; super quem requiescet spiritus meus, nisi super humilem & quietum & trementem sermones meos? Isto modo adornatus vestem retinebat, indutus scilicet vestimento simplici tantum cilicio utens, secundum illud Psalmographi: Psosut vestimentum meum cilicium. Interdum vero quolibet pergens nudatis pedibus incedebatin tantum ut aestatis tempore vermibus scaterent, exemplo usus Prophetico, dicente Domino: Sicut ambulavit seruus meus Isaiae nudus & discalceatus. Asstratum quandoquidem venien super cinere & cilicio recubabar inquiens illud; Ipse me reprehendo, & ago poenitentiam in familia & cinere, &c.

 

Caetera desiderantur ex aliis Codicibus supplenda.