26 juin 1210

Référence: Potthast, n° 4021.

S. Mariae Dolensis et S. Johannis Angeliacensis abbatibus Bituricens., et Xanctonens. dioc., et archidiacono Bituricensi mandat, ut sententiam suspensionis a (Willelmo) archiepiscopo Burdegalensi latam in (Mauritium) episcopum Pictavensem revocent, cum juramentum praestiterit, quod non in Burdegalensis archiepiscopi contemptum, sed propter metum hostilem ad Petragoricensis episcopi consecrationem accessit. VI kal. julii, anno 13°.

Edition: Etienne Baluze, Epistolarum Innocentii III, romani pontificis, libri undecim accedunt, tomus primus, 1682, Liber XIII, epistola 92

Edition; François Bosquet, 1635, liber 13, n° 85.

Edition: Migne, Patrologie latine, 1855, CCXVI, 285, n° 92.

Scribitur adversus episcopum Pictavensem.

Sanctae Mariae Dolensis et sancti Johannis Angeliacensis abbatibus Bituricensis et Xanctonensis diocesum, et archidiacono Bituricensi.

Ex parte venerabilis fratris nostri Burdegalensis archiepiscopi per dilectum filium G. procuratorem ejusdem fuit propositum coram nobis quod cum venerabilis frater noster Turonensis archiepiscopus de mandato nostro insisteret, et tam gravamen Petragoricensis ecclesiae metropolitico sibi jure subjectae, quae magnis dispendiis et laboribus diutius fuerat fatigata, quam consueta quorundam malitia consecrationem Petragoricensis episcopi volentium impedire, acclerandam ipsius consecrationem episcopi perurgerent, et nonnisi tres tantum episcopi essent in Burdegalensi provincia tunc praesentes, venerabili fratri nostro Pictavensi episcopo, qui ex quo promotus fuit in episcopum, nunquam metropolitanam ecclesiam postmodum visitavit, licet pluries vocatus fuerit ad eandem, in virtute obedientiae ac sub debito juramenti quo ecclesiae Burdegalenesi tenetur, poena suspensionis adjecta, praecepit ut ad consecrationem ipsius episcopi properaret. Et ut omnis occasionis materia tolleretur, licet nullum periculum immineret, cum generales treugae inter Francorum et Angliae reges initae servarentur, tam per litteras senescalci regis Angliae, qui regalium negotiorum procurationem habebat in eisdem partibus generalem, quam per venerabilem fratrem nostrum Henricum episcopum Xanctonensem, qui eum securum ducere ac reducere promittebat, securum conductum praeparavit eidem. Sed idem et venire postposuit, et suspensionis sententiam non servavit. Cumque postmodum idem archiepiscopus ad locum quem de nuntiorum ipsius episcopi voluntate in Pictavensi diocesi assignarat, ut tunc saltem praecedentem inobedientiam per obedientiam redimeret subsequentem, praefixo termino cum aliis episcopis convenisset, idem Pictavensis venire contempsit. Ut autem idem archiepiscopus omnem ipsius contumaciam superaret, diem et locum alium in Pictavensi diocesi assignavit ; ubi cum ceteri suffraganei eidem Pictavensi metropolitani sui exponerent questionem, ipse quod venire non omiserat propter contemptum vel odium ecclesiae vel personae, sed propter metum regis Angliae se obtulit juraturum. Sed cum hoc memoratus archiepiscopus sibi ab eisdem suffraganeis expositum acceptaret, idem Pictavensis se obtulisse juramentum hujusmodi contradixit. Propter quod et latam in eum per ipsum suspensionis sententiam confirmari et debitam sibi poenam infligi pro tanta contumacia postulabat. Procurator vero ejusdem episcopi proposuit ex adverso quod licet olim dicto archiepiscopo dederimus in mandatis ut ad loca suspecta eundem episcopum non vocaret, ipse tamen mandato nostro contempto ad ea loca pro consecratione ipsius Petragoricensis vocabat eundem ad quae, propter Brabantionum et capitalium inimicorum suorum insidias, sine proprii corporis periculo accedere non audebat. Unde tam propter haec quam propter alia quae inferebat gravamina nostram audientiam appellavit, tam per litteras suas quam per W. archidiaconum suum et alios clericos suos legitime se excusans. Cum autem apud Cheseium, ubi de venerabilium fratrum nostrorum Xanctonensis et Engolismensis episcoporum consilio archiepiscopus et ipse convenerant, excusationes suas esse justas per testes omni exceptione majores fuerit probare paratus, et idem archierpiscopus hoc recipere noluisset, super hoc ab eo exigens juramentum, ipse appellationem primo interpositam innovavit ; sed archiepiscopus, appellatione contempta, suspensionis sententiam protulit in eundem. Unde tam dictam sententiam quam quicquid post appellationem in ejus est praejudicium attentatum petiit irritari. Cum autem nobis non constiterit de praemissis, contentionem hujusmodi de procuratorum consensu tali providimus moderamine sopiendam, ut praefatus episcopus coram vobis exhibeat juramentum quod nec in contemptum archiepiscopi memorati nec ut ipsius se jurisdictioni subduceret, sed propter metum hostilem, ad consecrationem Petragoricensis episcopi accedere detrectavit. Quo praestito coram vobis, latam in ipsum suspensionis sententiam revocari faciatis per praefatum archiepiscopum ad cautelam, nec ei deputetur ad poenam quod post suspensionem hujusmodi divina officia celebravit. Alioquin usque ad satisfactionem idoneam dicta suspensionis sententia inviolabiliter observetur. Quocirca discretioni vestrae per apostolica scripta mandamus quatinus quod a nobis taliter est provisum, faciatis per censuram ecclesiasticam appellatione remota executioni mandari, nullis litteris obstantibus, si quae apparuerint a sede apostolica praeter assensum partium impetratae. Quod si non omnes etc. duo vestrum etc. Datum Laterani, VI kal. julii, pontificatus nostri anno tertiodecimo.